၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကိုမ်က္ေျခမျပတ္ၾကနဲ႔

      နအဖအစိုးရဟာဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ႐ွိပဲအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္၊ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရကေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႕ အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ဘာအေျပာင္းအလဲေတြ ေတြ႔ေနရၿပီလဲ။
      ဒီေန႔အခ်ိန္ဟာႀကံ႕ဖြတ္စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔အညီ အစိုးရအသစ္တရပ္ အသား က်ေအာင္ လံုးပမ္းေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္ကတိုက္႐ိုက္လုပ္ဖို႔မလိုတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို”အရပ္ဘက္” လႊဲေျပာင္း ေပးတယ္ ဆိုတာျဖစ္ေအာင္ အဖက္ဖက္မွာလုပ္ေနရပါတယ္။ ေျပာရရင္ဒီအလုပ္ဟာသူတို႔အတြက္လြယ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အရင္ကေတာ့ စစ္တပ္က အားလံုးကိုလက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတာဆိုေတာ့ အေျခအေနကိုစစ္တပ္က (နယ္ ေတြမွာဆိုရင္ စစ္တိုင္းေတြက) တိုက္႐ိုက္သိေန၊ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတာျဖစ္သလို စားေပါက္ေတြကိုလည္းသူတို႔ကပဲအားလံုးခ်ဳပ္ ထား၊ စားသံုးေနပါတယ္။ အခုက်ေတာ့ တိုင္းအစိုးရ၊ ျပည္နယ္အစိုးရဆိုတာေတြလုပ္ထားေတာ့ ဒီအစိုးရေတြရဲ႕အလုပ္ ကိုလည္းျပႏိုင္ေအာင္၊ တခ်ိန္တည္းမွာ အေျခအေနေတြကို စစ္တပ္ကခ်ုပ္ကိုင္မိေနႏိုင္ေအာင္ အဆင့္ဆင့္အစီရင္ခံရ၊ ခြင့္ႁပုခ်က္ယူရတာေတြ၊ ၫႊန္ၾကားတာေတြ အဆင့္ဆင့္သြယ္သြယ္၀ိုက္၀ိုက္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ တခါတေလမွာ တႃမို႔တည္း၊ တခ႐ိုင္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥကို ထိပ္ဆံုး ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္အထိတက္ၿပီးမွ ေနျပည္ေတာ္ကေန တႃမို႔ တည္းေနတျခားဌာနတခုကိုျပန္ခ်ေပးတာျဖစ္ေနေတာ့ အခ်ိန္ေတြအရမ္းၾကန္႔ၾကာေတြလည္း ႐ွိေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လာဘ္ယူေတာ့လည္း အရင္က စစ္တပ္ကိုတိုက္႐ိုက္ေပးလို႔ရေပမဲ့ အခုေတာ့လမ္းကေကြ႕ေကာက္ေနပါတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ေျပာရရင္ စစ္တပ္ကိုမခြံ႕ရေတာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အခုလက္ေတြ႕မွာ ပါးစပ္တေပါက္ပိုခြံ႕ေနရပါတယ္။ ဒီလိုအခြင့္အာဏာေရာ စားေပါက္ေတြပါ မွ်မွ်တတနဲ႔ သူတို႔တြင္း win-win ျဖစ္တဲ့စနစ္တရပ္ အခိုင္အမာအသားက်ေအာင္ သူတို႔အေနနဲ႔အခ်ိန္ယူၿပီး အေတာ္ကို လုပ္ရဦးမွာပါ။
      ႀကံ႕ဖြတ္စစ္အစိုးရဟာ ဒီလိုလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ပုဂံဘုရားဖူးခြင့္ႁပုတာ၊ အာဇာနည္ေန႔မွာ တက္ေရာက္ေစတာ၊ ဗိုလ္ေအာင္ၾကည္နဲ႕စကားေျပာခိုင္းထားတာ စတဲ့အေပၚယံကိစၥေတြခြင့္ႁပုၿပီး ျပည္တြင္းျပည္ပ အာေဘာ္ေတြမွာ အမွတ္ယူေနပါတယ္။ ဒါေတြကို သူတို႔ဆင္ကြက္ထဲ၀င္ၿပီး အမွတ္ေပးခ်င္သူေတြကအမွတ္ေပးေနတဲ့ အျပင္ တခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ အစကငါမေျပာဘူးလားဆိုတာမ်ိဳးအထိ ေျပာေနၾ���ပါတယ္။ တခါ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာႄကံုရေလ့ ႐ွိတဲ့ ေနာက္တက္တဲ့အစိုးရဒို႔အစိုးရဆုိသူေတြလည္း လက္မေထာင္လာၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့  စစ္အစိုးရတရပ္ဟာ သက္တမ္း႐ွည္လာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔မွာအေတြ႕အႄကံုေတြလည္း မ်ားျပားႂကြယ္၀လာတယ္ဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔အာဏာကို အႏၱရာယ္မေပးေရးဆိုတဲ့မူေအာက္မွာ ဘယ္ဟာေလာက္ကိုေတာ့ လိုက္ေလ်ာ၊ ဘယ္ဟာကိုေတာ့အေလွ်ာ့မေပးနဲ႔ ဆုိတာကို ေကာင္းေကာင္းခြဲျခားတတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ စစ္အစိုးရေတြဟာ မူက်တဲ့ကိစၥေတြအေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွအေလွ်ာ့မေပးဘူးဆိုတာ အားလံုးအသိပါပဲ။ အလြယ္ဆံုးနဲ႕ အျမင္သာဆံုးျပရရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားကိစၥ၊ တိုင္းရင္းလက္နက္ကိုင္ကိစၥတို႔မွာ တလက္မ ေတာင္အေလွ်ာ့မေပးေရး၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးကို သူတို႔နဲ႔သူတို႔ရဲ႕ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ကေတြခ်ည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေရးတို႔ဟာ ဘယ္သူနဲ႔မွညိွႏိႈင္းမွာ၊ အေပးအယူလုပ္မွာမဟုတ္တဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕အေျခ ခံမူေတြပဲဲမဟုတ္ပါလား။
      ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရင္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ ဦး/ဗိုလ္ေန၀င္းကစလို႔ ဗိုလ္ေစာေမာင္-ဗိုလ္သန္းေ႐ႊအလယ္ ဦး/ဗိုလ္သိန္းစိန္ အဆံုး စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြမွာ တူညီတဲ့မူအခ်က္ေတြအမ်ားႀကီး႐ွိတယ္ဆိုတာေတြ႕ရပါမယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ (မဆလနာမည္ခံလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကံ႕ဖြတ္နာမည္ခံလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အာဏာကိုယာယီသိမ္းထားသူအေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္) အာဏာကို သူတို႔ခ်ည္း လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ကိုအေပၚမွာထား႐ွိတဲ့သေဘာ$E1��ား၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြအေပၚ ထား႐ွိတဲ့သေဘာထား၊ စီးပြားေရးကိုသူတို႔ခ်ည္းလက္၀ါးခ်ည္းအုပ္ထားလိုတဲ့သေဘာထား၊ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူေတြ အေပၚထား႐ွိတဲ့သေဘာထား စတာေတြပါပဲ။ ဒါေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္း၆၀နီးပါး ၏-သည္ မကြဲပဲ စစ္အာဏာ႐ွင္အဆက္ဆက္ ကိုင္စြဲခဲ့တဲ့ ေပၚလစီေတြလို႔ဆိုရပါမယ္။
      တကယ္ကအစိုးရတရပ္ရဲ႕လကၡဏာကိုျဖစ္ေစ၊ အဲဒီအစိုးရဦးတည္ေနတာကိုျဖစ္ေစ သိခ်င္ရင္သူတို႔ရဲ႕ဖြဲ႔စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ေစာေၾကာရပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဟာ စေပၚထြက္လာ ကတည္းက လူတိုင္းရဲ႕ဆန္႔က်င္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေျပာရရင္ ၂၀၁၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကံ႕ဖြတ္ကမဟုတ္ပဲ၀င္ခဲ့သူေတြ၊ အခုအမတ္ျဖစ္ေနသူေတြေတာင္မွ ဒီ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဟာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးတယ္၊ စစ္တပ္အာဏာလက္ မလြတ္ေရးကိုအာမခံေပးတဲ့ ဥပေဒျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျမင္ခဲ့၊ အသိအမွတ္ႁပုခဲ့ၾကပါတယ္။ အခု ႀကံ႕ဖြတ္စစ္အစိုးရလုပ္ ေနတာေတြဟာ အဲဒီ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒပါ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ပုံသ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေနတာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။
      ဒီအစိုးရတက္လာတာ ေလးလေက်ာ္ခဲ့တဲ့ေနာက္မွာ တိုင္းျပည္ကို(ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒပါသတ္မွတ္ခ်က္ အတိုင္း) အခ်ိန္မေ႐ြးအာဏာသိမ္းမယ့္အႏၱရာယ္က ကြာလွမ္းသြားေစခဲ့တယ္လို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ ၾကပ္ေျပးက လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရကခ်မွတ္ခ်င္တာကို ၾကံ႕ဖြတ္မဟုတ္တဲ့ကိုယ္စားလွယ္ေတြကဆန္႔က်င္လို႔ ပ်က္ သြားတယ္၊ ရပ္ဆိုင္းထားရတယ္ဆိုတာမ်ိဳးေကာ ဘယ္ႏွယ္ႀကိမ္မ်ား႐ွိသြားၿပီလဲ။ ကိစၥေတြကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမညာစတမ္း၊ မလိမ္စတမ္းၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ သမိုင္းမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕အလိမ္အညာကို အကာအကြယ္ေပးသူ၊ ဖံုးဖိေပးသူ၊ ေအာက္ေစာင့္ လုပ္ေပးသူအျဖစ္ နာမည္မပ်က္ဖို႔လိုပါတယ္။
      ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ႐ွိခဲ့တဲ့ ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒသံုးခုထဲက တခုတည္းေသာအမ်ားလကၡဏာေဆာင္တဲ့ ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒလို႔ေျပာရမယ့္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကိုေတာင္မွ ဖဆပလအစိုးရဟာ သူတို႔ထင္သလိုဆြဲဆန္႔ၿပီး အတိုက္အခံေတြကို ဖိႏွိပ္သတ္ျဖတ္တာေတြလုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ လက္႐ွိ၂၀၀၈ခုႏွစ္္ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ကေတာ့ ႀကံ႕ဖြတ္စစ္အစိုးရဘယ့္ကေလာက္အထိ ရမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းခန္႔မွန္းႏိုင္ ပါတယ္။
      ဗမာျပည္ရဲ႕အေျခအေနေတြကိုေျပာင္းဖို႔ဆိုရင္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ေျပာင္းလဲပစ္တာက စရပါမယ္။ ဒီမိုကေရအတြက္အေရးဆိုေနသူေတြအားလံုး ဒီ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဆိုးႀကီးကို မ်က္ေျခမျပတ္ၾကဖို႔ လိုသလို မိမိတို႔ရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္တိုင္းမွာလည္း ဒီ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒဖ်က္သိမ္းေရးကို ထိပ္တန္းထားၾကရပါလိမ့္ မယ္။
္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ဦးတည္တိုက္ရတဲ့တိုက္ပြဲဆိုတာဟာ လြယ္လြယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း မေမ့ဖို႔ လိုပါတယ္။

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း